doga ve Sertac

sevgili oglum

burada ileride eger site aktif olursa izlemen icin bir link ekliyorum. http://www.dogaicincal.com/divaneasikgibi.html

neden ekliyorum, genc olmak her yasa mahsustur. her yasinin gencligini verimli yasamani ogutlerim. dogadan guc alabilecegin gucu, aklinin ritmi, kalbinin heyecani ile yasina katmalisin. etrafinda pozitif dusunebilen insanlar oldugu surece bu kadar guzel eserler verebilirsin.

Ben burdaki genclere benzer bir insan taniyorum, ölümsüz olduguna inaniyorum. adi Sertac. cok uzaklarda simdi. ailesi, arkadaslari cok ozledi onu. o da eminim ozlemistir ama o hep herseyden ve herkesden bir adim onde idi. dogayi tanir, ama yetinmezdi bildikleri ile. onur duyulacak bir evlatti. ailesi de her gun onun gidisinden beri onun bir suru yeni meziyeti ile karsilasiyor. oyle laf olsun diye ogrenmezdi ogrendiklerini. her bir sonraki amaci vardi. hayata karsi tutkusu, kabiliyeti. kisisel hirslari baskalarini ezecek cinsten degildi. oylesine kendiydi.

gecen gun depremin 10. yili nedeni ile AKUT da gorev yapan kisilere verilen cam-mermer siltlerden birisini Sertac icin babasina takdim ettiler. Baba olup 31 yasinda daglar gibi oglunu daglara veren bir babanin acisi ne ise, o anda hepimiz onu hissettik. Ama dusununce onun ne kadar severek, sevilerek ve her yaptigi isten keyif alarak yasadigini animsadik. o hep bir kahramandi. o hep babasinin en yumusak karni idi. o Kanada da kayboldugu gun sen benim karnimda idin. cenazesi bulundugunda da dogmak uzereydin. onun kaybi o gun ne hissettirdi ise bugun yine onu hissediyoruz. tek avuntumuz bugune kadar ne yapmis ise her yasinda genc oldugu, mutlu oldugu, keyifli oldugu. cok ozlenmek uzere cok uzaklarda olsa bile onu asla unutmayacagiz.